ΠΩΣ ΝΑ ανταποδώσεις, τι και σε ποιον; Να ανταποδώσεις στον καλό φίλο, τον έμπιστο συνεργάτη, τον καλόπιστο γείτονα... βεβαίως, τα πάντα. Αλλά να γίνεις θυσία για ένα κράτος που ποτέ δεν σε σεβάστηκε, γιατί; Να όμως που έρχονται στιγμές, όπου ο πανίσχυρος κρατικός μηχανισμός εκλιπαρεί για κατανόηση.
Προσπαθεί να πείσει για την πραγματική αναγκαιότητα των σκληρών οικονομικών μέτρων και εισπράττει αμφισβήτηση. Αναζητεί συμμαχίες στις τάξεις των πολιτών και του γυρνούν την πλάτη.
Διαβεβαιώνει για την αγνότητα των προθέσεών του και αντιμετωπίζει χλευασμό. Όχι πως ο Έλληνας δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Απλά πεισμώνει. Δεν θέλει να συνεργαστεί με τον εχθρό του.
Γιατί δυστυχώς η Διοίκηση, σε κάθε μορφή της, δεν τον είδε ποτέ με καλό μάτι. Από τον τελευταίο υπάλληλο έως τα υψηλά κλιμάκια, η εξυπηρέτηση του πολίτη ήταν ανέκαθεν άγνωστη έννοια. Η εξόντωσή τουαντιθέτως- υπήρξε πάντα πολύ προσφιλής τακτική. Στον πολίτηοποιουδήποτε πνευματικού επιπέδου- απαγορεύεται η άγνοια νόμου. Στο κράτος όχι μόνο συγχωρείται, αλλά συνηθίζεται.
Για ένα λάθος της Πολιτείας- είτε πρόκειται για την αστυνομία είτε για την εφορία είτε για οποιονδήποτε άλλο δημόσιο φορέα- ένας πολίτης ταλαιπωρείται χρόνια. Επομένως;
Για ποιον να δώσει τον καλύτερό του εαυτό; Για το «μέσον» που χρησιμοποιεί προκειμένου να ξεμπλέξει, μάλιστα! Γιατί ακόμη και οι απλούστερες διαδικασίες, τα αυτονόητα δηλαδή, δεν διεκπεραιώνονται διαφορετικά.
Το ζήτημα είναι να προλάβεις το κακό. Αν σε προλάβει όμως, χάθηκες. Αν, για παράδειγμα, ζητηθεί η προσωπική σου κράτηση για χρέη, ενώ η σχετική διάταξη έχει κριθεί αντισυνταγματική (αλλά ο προϊστάμενος της Εφορίας σου δεν το έχει πληροφορηθεί), αλίμονό σου. Υποχρεούσαι να πληρώσεις δικηγόρο, να τρέχεις στα δικαστήρια, να υποστείς την ανάλογη ψυχική δοκιμασία, για να μάθει ο διώκτης σου ότι κάνει χρήση άκυρου νόμου. Όσο για τις συνέπειες, μόνο στον υπαίτιο δεν καταλογίζονται. Ε... και τι έγινε;
Οι καλές σχέσεις όμως στην κρίση δοκιμάζονται. Και η σχέση κράτους-πολίτη πάσχει από χρόνια έλλειψη αμοιβαίου σεβασμού.
Οι συνθήκες πιέζουν για κατανόηση. Αλλά το περίσσευμα έχει εξαντληθεί. Συσσωρευμένη αγανάκτηση υπάρχει. Τι να την κάνεις;
