Είναι μια γλυκόπικρη αρχή, αυτή η αρχή του 2010. Σαν καινούρια, έχει πάντα προσδοκίες, αλλά τα συλλογικά και ατομικά βάρη που κουβαλάμε από τη συμπυκνωμένη σε γεγονότα και συναισθήματα χρονιά που πέρασε, κάθονται βαριά πάνω στις προσδοκίες μας. Ακριβώς όπως κάθεται βαριά η ζέστη και η υγρασία πάνω στο ημερολόγιο και μας θυμίζει ότι δεν κάνουμε τίποτα για τον πλανήτη που μας προειδοποιεί…
Γι αυτό δεν έχουμε πλέον καιρό για χάσιμο στη χώρα μας. Με το «καλημέρα» σας του 2010 πρέπει να αλλάξουμε ρυθμό. Να κοιταχτούμε στα μάτια και να αφήσουμε τις …περικοκλάδες, τα ψέματα, τους πολιτικαντισμούς και το ράλι της νεοελληνικής πονηριάς στην άκρη. Και βεβαίως αυτό αφορά πρώτα απ’ όλα στην πολιτική ηγεσία της χώρας που είναι «ταγμένη» στην αποστολή της προόδου του κράτους των Ελλήνων.
Γι αυτό και χάρηκα πολύ όταν άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει mea culpa για την αλλοπρόσαλλη απόφαση για τα πράσινα τέλη των αυτοκινήτων. Καλό και γενναίο ήταν που το είπε ο πρωθυπουργός, ακόμη καλύτερο να το ανατρέψει αμέσως κι ακόμη καλύτερο αν από την αρχή του 2010 δε χρειαστεί να χάσουμε χρόνο για τα αυτονόητα.
Όπως αυτονόητο είναι ότι θα περάσουμε δύσκολες μέρες με την οικονομία και καλό θα ήταν τα δύσκολα μέτρα που πρόκειται να έρθουν, να μην τα «επικοινωνήσουν» με καλοπροαίρετες αοριστίες, ούτε να χάσουν χρόνο σε ωραίες θεωρητικά, αλλά δύσκολες εφαρμόσιμες απόψεις. Όπως με τα τέλη, καλή ώρα.
Γιατί όσο καλό και γενναίο ακούγεται μια–δυό φορές το mea culpa, τόσο εξοργιστικό γίνεται όταν μεταβάλλεται σε problema nostra. Όταν δηλαδή, το «δικό μου λάθος» γίνεται «δικό μας πρόβλημα». Και έχουμε τόσα πολλά να αντιμετωπίσουμε μέσα στο 2010, που δεν μας παίρνει να χαθούμε στη μετάφραση…
