εν είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες αυτής της χώρας καλούνται σε θυσίες. Είτε με πρόσθετη φορολογία είτε με εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας, δηλαδή πάγωμα ή και μείωση των αποδοχών τους. Και ως συνήθως ουδείς τούς εξηγεί σε τι έφταιξαν, πόσο ευθύνονται και πόσα ακριβώς και για ποιον λόγο θα πληρώσουν.
Είναι καταφανές ότι εκείνοι που καλούνται να σφίξουν το ζωνάρι, να ζήσουν δηλαδή με λιγότερα χρήματα, ενώ ο τιμάριθμος θα ανεβαίνει, δεν έχουν καμία ευθύνη. Αλλοι διαχειρίστηκαν το δημόσιο χρήμα και έφεραν, με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους, στο χείλος του γκρεμού τη χώρα.
Βεβαίως δεν είναι τούτη η ώρα για τον καταλογισμό των ευθυνών- άλλωστε όλοι πλέον γνωρίζουμε τους υπαίτιους, αυτούς που κυβέρνησαν τον τόπο με νοοτροπία πλουσιόπαιδου το οποίο ανοήτως κατασπαταλά την πατρική περιουσία, στον σχηματισμό της οποίας ουδόλως έχει συμβάλει.
Αλλο είναι το ζήτημα αυτή τη στιγμή. Καθώς ο Λαός καλείται να πληρώσει πάλι το κόστος, πρέπει να ενημερωθεί τι ακριβώς θα πληρώσει και, κυρίως, ποιος είναι ο σκοπός για τον οποίο το κράτος τον απομυζά για μιαν ακόμη φορά.
Η παρούσα κυβέρνηση, που αναγκάζεται να λάβει σκληρά μέτρα (στον βαθμό που θα επιβεβαιωθούν ορισμένες πληροφορίες ότι θα εφαρμόσει πολιτική αυστηρής λιτότητας), οφείλει να ενημερώσει τους πολίτες τι θα πρέπει να περιμένουν ως αντίδωρο στις (νέες) θυσίες τους.
Τα χρήματα που η Κυβέρνηση μπορεί να αφαιρέσει από τους εργαζομένους, εφαρμόζοντας τις περιβόητες οδηγίες των Βρυξελλών, πρέπει η ίδια να τους τα επιστρέψει στο μέλλον και εντόκως!..
Στη φαντασία των κυβερνώντων επαφίεται η λύση.
