"Ο Γιάννης Μανώλης έσπασε τη σιωπή του και είναι ένας από τους πολιτικούς που αξίζει της προσοχής μας. Βέβαια για όλους εμάς το αυτονόητο που έχουμε συνηθίσει ως εξαίρεση στο κανόνα είναι το μεγάλο ζητούμενο σε αυτούς τους τρισάθλιους πολιτικούς που έχουμε σήμερα (εδώ υπάρχουν και λίγες εξαιρέσεις)...
Γράφουμε αυτονόητο γιατί αυτονόητα είναι:
α. (Άρθρο 59) Οι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν στο Βουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο: "Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου".
β. (Άρθρο 60) Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.
Άρα λοιπόν το αυτονόητο είναι αυτό που επικροτείται σήμερα ως άθλος για τους υπόλοιπους άθλιους της κομματικής πειθαρχίας.
Η έννοια της κομματικής πειθαρχίας είναι κάτι που και οι 300 έχουν με τον έναν ή τον τον άλλο τρόπο υιοθετήσει ως κακή και αναγκαία συνθήκη καταστρατηγώντας το ίδιο το σύνταγμα και τους νόμους που υποτίθεται υπηρετούν και προστατεύουν με την λαϊκή εκλογή τους.
Βεβαίως θα συμφωνούσαμε στην πειθαρχία της εφαρμογής του συντάγματος, των νόμων και του προεκλογικού προγράμματος που φέρει την αντιπροσωπευτική δεδηλωμένη της λαϊκής ψήφου.
Βεβαίως εκεί να υπάρξει η κομματική πειθαρχία, αλλά με την έννοια της εγκυρότητας και αξιοπιστίας στη δεοντολογία της εφαρμογής του κυβερνητικού προγράμματος.
Αλλά και σε όλες σχεδόν τις προηγούμενες κυβερνήσεις παρατηρούμε μία σχετική συνταγματική εκτροπή ,στην ελεύθερη βούληση των βουλευτών μας με τον ατιμωτικό εξαναγκασμό τους στη κομματική πειθαρχία, η οποία του πειθαναγκάζει να γίνονται επιλήσμονες και πολλές φορές επίορκοι, εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού εξυπηρετώντας αλλότρια μεγάλο συμφέροντα, εξοφλήσεις ανοικτών επιταγών και τακτοποιήσεις κομματικών φίλων.
Όποιον πολίτη ή πολιτικό ρωτήσεις εάν συμφωνεί με αυτή τη διαπίστωση... θα συμφωνήσει... αλλά με την εξής επιλεκτική διαφορά: αφορά τους άλλους δηλ. τα αντίπαλα πολιτικά κόμματα.
Ο Βουλευτής Γιάννης Μανώλης, ΔΕΝ εξαιρείται από αυτή τη λογική της κομματικής πειθαρχίας, γιατί και αυτός εξαναγκάστηκε πολλές φορές να υποστηρίξει κομματικές θέσεις που πιθανόν να ήταν αντίθετες με τη συνείδησή του (στα βραδινά παράθυρα αλλά και στο κοινοβούλιο). Τελευταία όμως κατάλαβε ότι εγκλωβίστηκε μέσα στη σαπίλα και τα αδιέξοδα αυτής της κυβερνητικής παρέας και αντέδρασε.
Χαιρετίζουμε τον ήρωα και αγωνιστή του αυτονόητου, έστω και με καθυστέρηση πέντε ετών φαγούρας και αυτοεξευτελισμού.
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2009/08/blog-post_5790.html
